Κομποσκοίνι λαιμού με τον Ταξιάρχη Μανταμάδου

Κομποσκοίνι λαιμού με τον Ταξιάρχη Μανταμάδου. Κομποσκοίνι λαιμού πλεκτό με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ Μανταμάδου Λέσβου. Κομποσκοίνι με χοντρή πλέξη στους κόμπους και με τον Ταχιάρχη Μιχαήλ Μανταμάδου. Είναι πλεγμένο με νήμα σε μαύρο χρώμα.

Το κομποσκοίνι δεν είναι αποκλειστικότητα των μοναχών.

Σύμφωνα με την εντολή του Απόστολου Παύλου “αδιαλείπτως προσεύχεσθε”, ο καθένας μπορεί να κρατεί ένα κομποσχοίνι στην τσέπη του ή σε κάποιο άλλο διακριτικό μέρος, έτσι ώστε να μπορεί να προσευχηθεί απαρατήρητος, χωρίς να προσελκύσει την προσοχή των άλλων, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας.

Στο Περιβόλι της Παναγίας, η ορθόδοξη μοναστική παράδοση ορίζει την προσευχή ως απαραίτητη καθημερινή άσκηση και επικοινωνία με τον Θεό.

Είτε κατά μόνας, είτε στις Ιερές ακολουθίες στο Καθολικό της Ιεράς Μονής, οι μοναχοί επιδίδονται στην προσευχή με θέρμη και θαυμαστά αποτελέσματα.

Η κατασκευή του κομποσκοινιού αποτελεί διακόνημα των μοναχών στο Άγιο Όρος, οι οποίοι μέσα από μια πληθώρα μοναστηριακών προϊόντων που παράγουν, δίνουν τη δυνατότητα στον κάθε πιστό να γνωρίσει το μοναστικό βίο ως πυρήνα τροφοδοσίας των απανταχού ορθοδόξων χριστιανών.

Ως“ εργαλείο προσευχής” χρησιμοποιείται όταν κάθε φορά που λέγεται η προσευχή (συνήθως μια σύντομη ευχή) μετράμε ένα κόμπο.

Έτσι μπορεί να ελεγχθεί ο αριθμός των επαναλήψεων ή και το πέρασμα του χρόνου.

Μερικά κομποσκοίνια έχουν χάντρες κάθε 33, 50 ή 100 κόμπους.

Κάθε φορά που μετριέται μια χάντρα ο άνθρωπος που προσεύχεται κάνει κάτι άλλο, το σημείο του σταυρού, «μετάνοια» ή αλλάζει τη μορφή της προσευχής.

Δεν θεωρείται απαραίτητο, αλλά είναι προαιρετικό βοήθημα. Οι προχωρημένοι στην Ευχή του Ιησού το θεωρούν περιττό, αναγνωρίζουν όμως την χρησιμότητα του.