Św. Porfiriusz Kausokalyvitis 1906-1991 życie i świętość.
Święty Kausokalyvitis to porfirio był greckim hieromnikiem, który żył w XX wieku (20-1906) i stał się powszechnie znany ze swojego życia i pracy od najmłodszych lat.
Został ogłoszony świętymηKościoła Prawosławnego przez Patriarchat Ekumeniczny w dniu 27 listopada 2013 r
Św. Porfiriusz urodził się 7 lutego 1906 r. we wsi Agios Ioannis w obecnej gminie Taminaion w Evia. Jego świeckie imię brzmiało Evangelos Bairaktaris i od najmłodszych lat odwoływał się do monastycyzmu.
Tak więc w wieku 13 lat i po ukończeniu tylko II Szkoły Podstawowej udał się do pustelni Trójcy Świętej, znanej „Kausokalyvii” na Górze Athos.
Tam mieszkał przez kolejne 6 lat, jako uległy dwóm starszym mnichom, przyjmując imię Nikitas.
Następnie, z powodu ciężkiej choroby, został zmuszony do powrotu na Evię, gdzie osiadł w Świętym Klasztorze Agios Charalambos Lefkon Evkias, w Avlonari, Evia.
W wieku 20 lat poznał arcybiskupa Porfiru Synaj, który dostrzegając w nim dary duchowe, wyświęcił go na starszego, nadając mu imię, pod którym miał stać się znany.
W następnych latach, ponieważ klasztor Agios Charalambos Lefkon został klasztorem żeńskim, o. Porphyrios osiedlił się w klasztorze Agios Nikolaos, w Ano Vathia w obecnej gminie Amarynthia, również w Evii.
W 1940 roku w wieku 34 lat wyjechał do Aten, gdzie 12 października został proboszczem kościoła Agios Gerasimos przy Poliklinice Ateńskiej w Omonia.
16 marca 1970 r. w wieku 35 lat otrzymał niewielką emeryturę z Funduszu Ubezpieczeń Duchowieństwa Grecji i zrezygnował ze stanowiska proboszcza Agios Gerasimos.
Ale nadal oferował swoje usługi do 1973 roku.
W tym samym roku opuścił Ateny, by osiedlić się najpierw w Agios Nikolaos, w Kallisia (dzisiejsza Kallithea) Penteli, a po kilku latach w Milesi w Malakasa.
Tam zbudował Świętą Pustelnię Przemienienia Zbawiciela.
Zyskał znaczną sławę, a w jego miejscu zamieszkania odwiedzało go wielu wiernych.
W listopadzie 1991 r. udał się do swojej starej celi w Kausokalyvii na Górze Athos, gdzie spał 2 grudnia tego samego roku.
Została włączona do Hagiologii Kościoła Prawosławnego przez Święty Synod Patriarchatu Ekumenicznego na posiedzeniu w dniu 27 listopada 2013 r.