Wniebowzięcie św. Anny 25 lipca

Wniebowzięcie św. Anny 25 lipca

25 lipca nasz Kościół obchodzi Zaśnięcie swojej Czcigodnej Matki εοτόκου. Dla świętego Ania nie mamy zbyt wielu informacji z Pisma Świętego, ale z tajnych ksiąg naszego Kościoła.

Η Św. Anna Potomka Lewiego, była córką księdza Matthana i Marii. Ta para żyła w czasach Kleopatry i Sosipatera, króla Persji. Św. Anna miała jeszcze dwie siostry, Marię i Sauvina.

Maria wyszła za mąż w Betlejem i urodziła położną Salome. Saubin również ożenił się w Betlejem i urodził Elżbietę. Anna wyszła za Joachima, zamieszkali w Galilei i urodzili Matkę Bożą. Więc Salome, Elżbieta i Dziewica Maryja są pierwszymi kuzynami.

W ciągu roku kościelnego wielokrotnie świętujemy św. Annę: 9 grudnia Wniebowzięcie św. Anny, 9 września Spotkanie Joachima i Anny oraz 25 lipca Jej Wniebowzięcie.

Ten święty żył hańbą bezdzietności, ponieważ w społeczeństwie żydowskim hańbą było dla kobiety nie móc urodzić.

Studiując jej świętych ojców Nasz kościół dowiadujemy się, że św. Anna była obdarzona wieloma cnotami, pobożnością, sprawiedliwością, pokorą, miłosierdziem, posłuszeństwem woli Bożej i częstym udziałem w nabożeństwach.

Mając więc wszystkie te dary, Bóg zażądał, aby stała się cieleśnie babcią Chrystusa Zbawiciela.

Dlatego widząc te dary św. Anny, jej cierpliwość i silną wiarę w Niego, podarował jej piękną córkę Maryję, którą po ukończeniu 3 roku życia poświęciła Świątyni Bożej „jako czysty dar i niewinny. "

A więc w sumieniu wierzących Św. Anna zajmuje szczególną pozycję i jest uważana za uprzywilejowaną matkę w Bożym planie zbawienia rodzaju ludzkiego.

Uzasadnieniem wielkiego znaczenia tego świetlistego święta Wniebowzięcia św. Anny nie jest proste nawiązanie do całego święta.

Cała liturgia święta nie robi nic innego, jak tylko nieustannie projektuje przyjście Chrystusa przez Jego Świętą Matkę i przedstawia to różnymi słowami i wieloma formami literackimi, z obrazami i prototypami nawet ze starotestamentowych bioder, laski Świętej Bogurodzicy wyrastający, z którego wyrosło zbawienie świata, Chrystus Bóg”, „matki despoty i matki poety Anny Paneukleis”.

Tak więc Wniebowzięcie św. Anny funkcjonuje jako odniesienie i redukcjonizm: przez nią nasz Pan Jezus Chrystus jest uwielbiony i uwielbiony. „Μνήμην δικαίων τελοῦντες, σὲ ἀνυμνοῦμεν, Χριστέ”.

Jeśli jakiś człowiek ma jakąkolwiek wartość, to dlatego, że sam Bóg obdarzył go łaską i wywyższył. Zaszczyt ten, św. Annie i św. Joachimowi, jest dany przez Boga i nie jest łaską Bożą bez powodu.

Anna żyła trzeźwo i nienaganny sposób, z postami, modlitwami, jałmużną dla ubogich aż do dnia jej śmierci, 25 lipca.

Ten święty jest wspaniałym przykładem do naśladowania dla nas, wierzących, ale przede wszystkim dla par androgynicznych i bezdzietnych.

Jej przykładne życie, nieustanna modlitwa, ale także nieskończona miłość do Boga, cierpliwość i mocna wiara uczą nas dzisiaj po tylu wiekach, że „co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga”.

To, co nam pozostaje, to nie ugięcie się łatwo w trudnościach życia, ale wytrwanie w naszej wierze i miłości do Boga oraz nieustanną modlitwą i jałmużną, aby w pewnym momencie przyciągnąć łaskę Boga, aby dać nam to, co najbardziej korzystne dla zbawienia naszej duszy.