Ikona Pasażera Agia Paraskevi 10x14 Pozłacany drewniany (papier)

Ikona Pasażera Agia Paraskevi 10x14 Pozłacany drewniany (papier)

Bóg w każdym pokoleniu wznosi i kładzie „na lampie” swoich godnych wychowawców, aby oświecać zbawienie w ludziach iw czasie ich ziemskiego życia, ale jeszcze głośniej i skuteczniej po nim.

Podobnie my, prawosławni na Bałkanach, ponad dziesięć wieków temu, wysłała naszą świętą matkę w piątek - Petka, niebiański człowiek i ziemski anioł.

Ten wspaniały dobroczyńca jest wychwalany przez wszystkie kraje i narody na Bałkanach iw całym wszechświecie, które wybrały życie na ziemi pod niebem Chrystusa.

Niewiele wiadomo o tej świętej matce, szczegóły jej narodzin, dzieciństwa i wczesnej młodości pozostają dla nas niejasne.

Najważniejszym faktem jej życia jest to, że jeszcze młoda, całe swoje istnienie, ciało i duszę, młodość i piękno ofiarowała jako dar Bogu, otrzymując od Niego znacznie więcej niż „sto razy”.

Nie czynił tego jednak publicznie, na oczach całego świata, by otrzymać pochwałę od ludu, ale potajemnie, żyjąc od lat nieznanych na pustyniach Bałkanów.

Tam, ze względu na ruch, port Epivates został odizolowany od miejsca narodzin, nad brzegiem Morza Marmara, dnia wędrówki ze Stambułu.

Biorąc pod uwagę, że jej starszy brat Eftymios, biskup miasta Madytos, spał między 989 a 996 r., można stwierdzić, że św. Paraskevi żyła również w drugiej połowie X i na początku XI wieku.

Praktykował na pustyni, najpierw w Tracji, w niedostępnych lasach i niedostępnych jaskiniach, a następnie na kamienistych i suchych pustyniach Palestyny.

Pozostała tam, aż Bóg wezwał ją do powrotu do ojczyzny i najpierw pospieszyła do Konstantynopola, aby modlić się za swego patrona, Matka Boża z Vlacherna, a następnie wróciła do Pasażerów, gdzie nikt jej już nie rozpoznał.

Kontynuował praktykę na równinach i górach. Kiedy wyemigrowała do Pana, niektórzy dobrzy ludzie pochowali ją jako obcą, nie na wiejskim cmentarzu, ale tam, gdzie znalazła ją śmierć, w pobliżu morza.

Ale tajemnicę jej świętości, z którą przeszła do wieczności, Bóg objawił ludziom wkrótce po jej śmierci.

Ziemia i miejsce, w którym została pochowana, zaczęły pachnieć boską wonią, wiecznym i nieopisanym zapachem Boga.

Pewien starszy z Góry Athos powiedział, że kiedy spacerował po lasach „pustyni” na Górze Athos, czuł niewypowiedziany zapach.

Zapytali go, czy to zapach kwiatów, drzew i wszystkiego, co tam rośnie. Nie, mówi, „to nie jest roślina.

Wiem, czym są rośliny i kwiaty, ale to inny zapach.

Tutaj mieszkał lud Boży, potajemnie chodził przed Bogiem i potajemnie spał, aby nikt nie wiedział, i zostali pochowani tutaj w tej ziemi.

A gleba nie może znieść i utrzymać tego potoku w swoich trzewiach, pozostawiając zapach swojej świętości.

Więc gleba wie, jak pachnieć świętością ludzkich kości.

Tak pachniały pachnące relikwie Wielkiego Piątku, Świętego Boga, nad brzegiem Morza Marmara, gdy podnosili je z błota.

Oczyścili je, przewieźli z przepychem do relikwiarza, do kościoła Agios Apostolos w mieście Kallikrateia, który słynął z leczenia niewidomych, kalekich i opętanych przez demony.

Zobacz więcej zdjęć tutaj

Wielki Piątek,

Agia paraskevi ateny,

Święto Piątkowe,

obrazy świętych,