Teion i Święty Tetraevangelion 646p

Teion i Święty Tetraevangelion 646p. Zawiera Apokalipsa Jana Teologa. Więzienie Entheo i życie ewangelistów. Zawiera obrazy ewangelistów.

Na początku książki pt I…n Testament to cztery ewangelie: według Mateusza, według Marka,

Według Łukasza i Jana, którzy opowiadają o podstawowych punktach życia i nauczaniu Jezusa Chrystusa, z najważniejszymi wydarzeniami Jego ukrzyżowania i zmartwychwstania.

Starożytne słowo „ewangelia” oznacza „dobrą nowinę” i istnieje na początku Ewangelii Marka, która zaczyna się zwrotem: „początek ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego”.

W rzeczywistości istnieje ewangelia: ewangelia Jezusa Chrystusa, czyli dobra nowina, że ​​Syn Boży stał się człowiekiem, aby uczynić każdego człowieka synem Bożym.

Dlatego te cztery księgi, które opowiadają o wydarzeniach ziemskiego życia i dzieła Chrystusa, nazywane są przez chrześcijan ewangeliami.

Ponieważ istnieje tylko jedna ewangelia, ewangelia Jezusa Chrystusa, spisana w czterech różnych formach, nie mówimy

„Ewangelia Mateusza”, „Marka”, „Łukasza” i „Jana”, ale „Ewangelia Mateusza” (tj. Ewangelia Chrystusa według Mateusza = według Mateusza)

„Według Marka”, „według Łukasza” i „według Jana”.

Te cztery księgi są również nazywane „poczwórną ewangelią” lub „czterokrotnym aniołem”.

Najstarszą z czterech ewangelii jest ta według Marka. Święty ewangelista Marek był uczniem apostoła Piotra, ale jego matka była uczennicą Pana.

Zstąpienie Ducha Świętego miało miejsce w jej domu pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Chrystusa i prawdopodobnie odbyła się tam również Ostatnia Wieczerza.

Marek jako dziecko musiał znać Chrystusa i prawdopodobnie jest „młodzieżem”, który potajemnie podążał za Chrystusem i jego uczniami

Po Ostatniej Wieczerzy został owinięty w prześcieradło i zobaczył aresztowanie Pana w Ogrodzie Getsemane.

Mówi o tym sam Marek w 14 rozdziale Ewangelii Marka, w wersetach 51-52.

Ewangelista Mateusz jest jednym z 12 apostołów i oczywiste jest, że do pisania ewangelii posłużył się także źródłem według Marka, do którego dodał własne informacje, począwszy od narodzin Chrystusa.

Jego ewangelia została napisana jako druga, ale weszła jako pierwsza do zbioru Nowego Testamentu, ponieważ zaczyna opowiadać historię Jezusa Chrystusa, nie tylko od Jego narodzin, ale z listy Jego przodków (z Jego genealogii),

co było konieczne, aby jego żydowscy czytelnicy zrozumieli, że Jezus był prawdziwym Żydem, a nie kimś nieznanego pochodzenia.

Oczywiście, przodkowie wymienieni przez św. Mateusza są przodkami narzeczonego Maryi, św. Józefa, ale od dziadka Józefa i z powrotem do Abrahama, są też przodkami Dziewicy, czyli Chrystusa.

Ewangelista Łukasz był lekarzem, bliskim przyjacielem i współpracownikiem apostoła Pawła.

Może był też uczniem Pawła. Ale w pewnym sensie był jednym z 70 uczniów Chrystusa wspomnianych przez samego Łukasza w rozdziale 10 Ewangelii Łukasza,

i faktycznie może być jednym z dwóch apostołów, którzy spotkali Pana po Jego zmartwychwstaniu na drodze do Emaus, o czym wspomina również Łukasz w ostatnim rozdziale swojej księgi.

Św. Łukasz wykorzystał jako źródła Ewangelię Marka i Ewangelię Mateusza, ale uzupełnił je o wiele informacji, które zaczynają opowiadać historię Chrystusa od najmłodszych lat.

od Zwiastowania Dziewicy, a nawet dalej od ciąży św. Elżbiety, matki św. Jana Chrzciciela.

Łukasz jest ewangelistą, który podaje najwięcej informacji o Maryi Pannie i dzieciństwie Pana, a filolodzy uważają, że spotkał Matkę Boską i otrzymał od niej informacje.

Starożytna tradycja Kościoła mówi, że św. Łukasz jako pierwszy namalował Matkę Boską, a jej świętą postać pozostawiły w historii niektóre ze starożytnych ikon, namalowanych przez ewangelistę Łukasza.

Ewangelista Jan jest jednym z dwunastu uczniów Pana, a nawet najmłodszym, wobec którego, jak się wydaje, Pan okazał nieco większą miłość i opiekę.

Dlatego, jak pisze sam Jan, był „umiłowanym uczniem” Jezusa.

Św. Jan napisał ewangelię za pozostałymi trzema ewangelistami i wydaje się, że chciał uzupełnić ich własne narracje, dlatego opowiada głównie epizody, których brakuje w pozostałych trzech ewangeliach.

Ewangelia Jana jest napisana w sposób filozoficzny, gdyż prawdopodobnie adresowana jest do czytelników z wykształceniem filozoficznym.

Swoją narrację (podobnie jak Marek) rozpoczyna od chrztu Chrystusa, czyli gdy Pan ma około 30 lat,

chociaż w przedmowie ewangelii Jan podaje kilka bardzo ważnych informacji o Bóstwie Chrystusa, o Jego wiecznym istnieniu blisko Boga Ojca i Jego misji w świecie.

Nazywa tam Chrystusa „Słowem” i „Jednorodzonym Synem” Bożym, imionami o głębokim znaczeniu, które odgrywają kluczową rolę w nauczaniu Kościoła o Nim.

Dlatego ewangelista Jan jest określany jako „św. Jan Teolog”.

Teion i Święty Tetraevangelion 646p

Zawiera wizerunki ewangelistów