Duchowe przebudzenie Drugie kazania Agios Paisios 375p

Duchowe przebudzenie Drugie kazania Agios Paisios 375p. Jest to drugi tom z serii książek napisanych przez Starszego Paisiosa, który stworzył klasztor Agios Ioannis Theologus w Souroti pod dyktando samego Agios Paisios, który był także Mistrzem Duchowym klasztoru.

Dziś jest tam pochowany, a pielgrzymka co roku gromadzi tysiące wiernych.

Tom drugi składa się z pięciu części.

Pierwsza część odnosi się do powszechnej obojętności i nieodpowiedzialności obserwowanej w naszych czasach oraz do obowiązku sumiennego chrześcijanina, aby pomóc sytuacji poprzez samokorektę, roztropne postępowanie, wyznawanie wiary i modlitwę.

W pewnym momencie wspomina o tym Starszy Paisius.

„Nie mówię, żebyśmy brali plakaty, ale żebyśmy podnieśli ręce do Boga”.

W drugiej części Starszy, nie ograniczając Cię do konkretnej walki, rozpala zapał do pracy duchowej.

Odtąd każdemu pozostaje starać się według swoich sił i swego honoru, aby żyć życiem w Chrystusie, który jest Niebem na ziemi.

Trzecia część odnosi się do krótkiego posiadania Antychrysta, co da chrześcijanom możliwość ponownego wyznania Chrystusa, podobnie jak podczas Chrztu Świętego – ale tym razem świadomie – aby walczyć i radować się od początku zwycięstwa Chrystusa nad Szatanem .

Święci pozazdrościliby tej możliwości, jak powiedział Starszy.

„Wielu świętych błagałoby, aby żyć w naszych czasach i walczyć. Znaleźliśmy się... Nie byliśmy godni! Przynajmniej przyznajmy to. Aby właściwie przeżyć ten okres, należy szczególnie kultywować rycerskość i ducha poświęcenia”.

W czwartej części, która odnosi się do Bożej Opatrzności, wiary i ufności w Boga oraz Bożej pomocy, zostaje się wprowadzonym do źródła, z którego czerpie się siłę do stawienia czoła wszelkim trudnościom.

Wreszcie w części piątej podkreślona została konieczność i siła modlitwy serca, która jest potężną bronią w walce z coraz bardziej szerzącym się złem.

Mnisi wezwani są do zachowywania „stanu czujności”, niczym żołnierze w czasie wojny, do nieustannej pomocy światu modlitwą i dbania o to, aby prawdziwy duch monastycyzmu nie został zmieniony, aby pozostał zaczynem dla przyszłych pokoleń.

Tę ostatnią część zamyka rozdział, który określa, jaki jest najgłębszy sens życia i wskazuje na potrzebę pokuty.

do obowiązku sumiennego chrześcijanina, aby pomóc w tej sytuacji

Książka Agios Paisios