Anthimos Agiannanitis het leven van 1913 - 1996

Anthimos Agiannanitis het leven van 1913 - 1996

Zijn naam was Konstantinos Zafeiropoulos van Charalambos en Vasiliki. Hij werd geboren in het dorp Kallianoi in Korinthe in 1913.

Hij werd wees door beide ouders toen hij nog maar vijf jaar oud was.

Brandend van haar lust eenzame toewijding vertrok naar de Zet Athos op in 1929 en onderwierp aan ouderling Gabriël († 1959), die alleen was met zijn broer Michael († 1952), die hij toegewijd diende en niet stopte te zeggen dat de twee beschermengelen voor hem waren.

Op het feest van hun hut, of Ingangen van de Maagd, in 1930 werd hij monnik. Vanaf dat moment wijdde hij zich met meer ijver aan het uitoefenen van de deugden en het versterven van goddeloze hartstochten.

In 1933 werd hij tot diaken gewijd en in 1936 tot ouderling.

Hij had een bijzondere liefde voor studeren. Boeken waren zijn dagelijkse levensonderhoud, zijn enige schat.

Hij werd geholpen door zijn sterke geheugen om hele hoofdstukken van de Heilige Bijbel en de Heilige Vaders uit het hoofd te leren.

Zijn kennis was niet alleen theologisch. Hij kende geschiedenis, filosofie en medicijnen goed. Zijn kennis was indrukwekkend.

Hij had een gratie in spraak, een vriendelijkheid en delicatesse, waardoor je niet moe werd.

Zo hebben we hem ook leren kennen: gracieus spreken, verhalen vertellen van multisportieve ouderlingen, kieskeurige mannen, asceten, gezegend voor zijn baasjes.

Mijn gezegende moeder biechtte in Athene, en de goede man hield heel veel van me.

De gezegende Ouderling Paisios († 1994) placht te zeggen: "Als paus-Anthimos spreekt, maak dan aantekeningen. Zijn woorden zijn wijs, zuiver, gevuld met goddelijke gratie."

Hij wijdde uren aan dagelijkse goddelijke aanbidding, gebed en studie. Ook in hagiografie, tuinieren, koken, correspondentie.

Hij verheerlijkte onophoudelijk de Almachtige en Algoede God voor de grootsheid van de natuur. '

Hij prees voortdurend de aanbidder van de Allerheiligste Theotokos, die in haar huis woonde en werd gehost in haar prachtige tuin.

Als predikant straalde hij als een engel. De tempel had een aards paradijs.

Ze maakte hem niet moe, ze was altijd blij. Hij sprak met de heiligen. Voor het orthodoxe geloof kon hij gemakkelijk zijn bloed vergieten.

Zoals de mensen van Agioreites gewend zijn te leven, werd hij elke ochtend wakker alsof het de eerste dag van zijn leven was en ging hij elke nacht slapen alsof het zijn laatste was. Hij leefde altijd met het perspectief van de eeuwigheid.

Hij was geschokt door de gedachte aan zijn vertrek uit dit leven, waarop hij zich altijd voorbereidde.

Hij zei: “Onze geest moet zich richten op het zoeken naar God en constant het laatste oordeel van onze Rechtvaardige Heer herinneren. Zo worden alleen onze passies gekalmeerd en vernietigd. De herinnering aan de dood is onlosmakelijk verbonden met de vrees voor God… ".

Hij voorspelde zijn einde. Na een ernstige verwonding die hij had opgelopen door een val in de tuin van zijn erf, terwijl hij de wijnstok verzorgde, werd hij overgebracht naar een ziekenhuis in Thessaloniki, waar hij zijn geest overgaf aan zijn Maker, die als kind graag diende op 28.6.1996

Hij werd begraven op de zondag van de hermitage, waar hij een halve eeuw en langer met zijn gevolg diende en werd begraven op haar begraafplaats.

ergste crisis sinds de schepping van de wereld

de ergste crisis ooit

Ouderling Anthimos Agiannanitis

Ouderling Anthimos o

Anthimos Agiannanitis Vandaag zijn we op doorreis

Ouderling Anthimos Ayannanite Today

Agiannanitis Vandaag passeren we de

Vandaag maken we het ergste mee

we maken de ergste crisis door

Ouderling Anthimos Agiannanitis

Ouderling Anthimos Agiannanitis

Ouderling Anthimos de Aiannaniet

Oude Anthimos