Nieszpory przebaczenia. Kolejna szansa dla człowieka

Nieszpory przebaczenia. Kolejna szansa dla człowieka

Osiągając najświętszy okres naszego Kościoła, Pożyczony, zostawiliśmy za sobą pierwsze trzy tygodnie Trójcy Świętej, które były okresem przygotowania i stopniowego zbliżania się do okresu postu.

Nasz Kościół wkracza w okres walki od poniedziałku pierwszego z siedmiu tygodni Wielkiego Postu. Ten pierwszy tydzień nazywa się Tygodniem Ostatkowym, a jego pierwszy dzień, jak wiecie, nazywa się Poniedziałkiem Ostatkowym.

Oczywiście, jak to bywa na co dzień, 24-godzinna sekwencja rozpoczyna się od Nieszporów, które śpiewane są po południu poprzedniego dnia. Tak więc Nieszpory Wielkiego Poniedziałku śpiewa się w niedzielne popołudnie. Ostatnia niedziela przed Poniedziałkiem Ostatkowym to niedziela Turynu lub Tyrofagu.

Nieszpory, które stają się popołudnie tego dnia nazywa się nieszporami przebaczenia. Chrześcijanie nie są dobrzy, aby wchodzić w ten święty okres Kościoła z jakimkolwiek ciężarem w swojej duszy, a zwłaszcza z innymi.

Tak więc tego dnia we wszystkich kościołach parafialnych, zaraz po nieszporach, wszyscy wierni przechodzą przed księdzem stojącym przy Pięknej Bramie.

Ksiądz prosi wszystkich o przebaczenie, a potem wszyscy przechodzą przed nim, całują go w rękę i proszą o przebaczenie. To nieszpory pojednania, jedności i braterstwa.

W rzeczywistości w miastach nieszpory są odprawiane nieco wcześniej, a następnie kapłani udają się do kościoła metropolitalnego, aby „przebaczyć” biskupowi.

W ten sposób duchowieństwo i lud prawosławny mogą postępować jak bracia w duchowym okresie Wielkiego Postu, którego kulminacją będzie Wielki Tydzień.